افسرجوان

♦پرده اول:
۲۹تیر۶۷
شاید اگر از خیلی از بچه رزمنده ها و جبهه رفته ها سوال کنیم که غم انگیزترین ترین روز زندگی تان چه روزی بوده است در جواب بگویند: روز پذیرش قطعنامه. تلخی این زهر هنوز در جانشان مانده و به خاطر جاماندن از قافله عشق و ایثار، حسرت خورده و می‌خورند.
به قول امام: خوشا به حال آنان كه با شهادت رفتند! خوشا به حال آنان كه در اين قافله نور جان و سر باختند. (پیام قطعنامه)
هنوز صدای ضجه بچه ها در فراق یاران و بسته شدن در باغ شهادت در گوش ها مانده است.

♦پرده دوم:
جریان تحمیل گری که از بعد از آزادی خرمشهر، سودای پایان جنگ را در سر می پروراند و در خفا و یا علن از ضرورت آن سخن می گفت و در مقابل استراتژی امام(ره) مبنی بر "جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم"، به راهبرد "جنگ جنگ تا یک پیروزی" معتقد بود، در مقاطع مختلف سعی در به کرسی نشاندن این نظر داشت. شکل‌گیری و تشکیل جلسات #مجمع_عقلا در مجلس دوم (به وسیله حسن روحانی) نیز در این راستا بود که البته با اطلاع یافتن امام و مخالفت شدیداللحن ایشان به ظاهر جمع شد، اما این به معنای پایان تلاش ها برای پایان جنگ نبود.
در تیر۶۶ قطعنامه ۵۹۸ در شورای امنیت تصویب شد که خواستار آتش بس فوری بین دو کشور بود، اما در آن سخنی از تعیین متجاوز و تنبیه او به میان نیامده بود و بنابراین موضع رسمی نظام عدم پذیرش آن بود. لیکن در زمان یکساله تا تیر ۶۷ #جریانِ_خواستارِ_پایان_جنگ -که از قضا فرماندهی و پشتیبانی جنگ را نیز دراختیار داشت- دست از کار نکشیده و دستیابی به صلح و آتش بس را دنبال کردند.
در روزهای منتهی به پذیرش قطعنامه، دلایلی مانند، خسته بودن رزمندگان از جنگ، عدم اقبال مردم به جنگ، وضع بد اقتصادی و عدم توان برای اداره جنگ، ورود نظامی آمریکا و جنگ نفتکش ها و نیاز به تجهیزات نظامی مختلف -که خارج از توان نظام بود- برای متقاعد کردن امام به پذیرش قطعنامه مطرح گردید؛ دلایلی که همه قابل خدشه بودند، از جمله خستگی مردم و رزمندگان.
آیا به راستی مردمی که چند روز بعد در عملیات مرصاد با فرمان امام چنان به جبهه سرازیر شدند که اسلحه کافی برای همه آن ها وجود نداشت خسته بودند؟؟
به هر حال امام(ره) به خاطر سخن مسئولین و فهرست مشکلات ارائه شده مدیران اقتصادی (و نه ترس از حضور آمریکا در جنگ و فشار او، که قبلا هم بود) جام زهرآلود قطعنامه را سرکشید.
به قول رهبر انقلاب: اگر همه ی دنیا در امر جنگ دخالت می کردند، امام کسی نبودند که برگردند.

♦پرده سوم:
پیام قطعنامه نه به معنای پایان جنگ بلکه #تغییر_جبهه و آغاز جنگ مهم‌تری با استکبار با اعلام راهبرد و خطوط کلی توسط امام روح الله(ره) است.
جنگی که امروز هم در میدان های مختلف وجود دارد و کانون آن #جنگ_اقتصادی است.
اگر در آن زمان عده ای سعی در #ناامید_کردن_مردم و یا خسته جلوه دادن مردم داشتند امروز نیز برخی با #عملکرد_ضعیف و یا با جنجال و #تبلیغات در این راه تلاش می کنند تا مردم را از نظام ناامید و جدا کنند.
بعضی نیز با #بسته_نشان_دادن_راه_ها و #فهرست_کردن_مشکلات، می خواهند به جانشین روح الله نیز #جام_زهر بنوشانند.
امام در آن زمان می فرمودند "جنگ در راس امور است". اما به واقع مشخص است که آرایش بسیاری از مسئولین #آرایش_جنگی نبود و جنگ هم برایشان در راس امور نبود (حداکثر۱۲-۱۳درصد بودجه کشور صرف جنگ می‌شد ولی در عراق ۵۰درصد بودجه صرف جنگ می‌شد).
امروز هم متاسفانه می بینیم که عملکرد بسیاری از دستگاه ها و افراد، متناسب با شرایط جنگی مخصوصا جنگ اقتصادی نیست که نتیجه آن به #ناکارآمدی آنها ختم می شود.
راه حل، باور واقعی آرمان های انقلاب و امام(ره) و عمل به رهنمودهای امام خامنه ای با کار و روحیه جهادی و خدمت خالصانه به مردم مخصوصا قشر مستضعف است: "فقرا و متدینین بی‌بضاعت گردانندگان و برپادارندگان واقعی انقلاب‌ هستند. ما باید تمام‌ تلاشمان را بنماییم تا به هر صورتی که ممکن است «خط اصولی دفاع از مستضعفین» را حفظ کنیم." (پیام قطعنامه)
اگر مسئولین خسته نباشند و #کار کنند مردم هم پشتیبان آن ها خواهند بود و کاستی ها را نیز به جان خواهند خرید.

♦پرده آخر:
این انقلاب راه خود را یافته و می پیماید و ایجاد و گسترش روزافزون #هسته_های_مقاومت با الگوگیری از آن، نشان دهنده بالندگی روزافزون آن است. اگر روزی در جنگ شعار #آزادی_قدس سر داده می شد، اکنون میدان نبرد به مرزهای دشمن صهیونیست کشیده شده و #نصرت_الهی نزدیک است.
راه حل آزادی فلسطین و نابودی رژیم صهیونیستی نیز فقط مبارزه و مقاومت است نه پذیرش #صلح_تحمیلی و #معامله_قرنِ آمریکایی و اعتماد به #امان_نامه_دشمن که: "اگر بندبند استخوانهایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالای دار برند،‏‎ ‎‏اگر زنده زنده در شعله های آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستی مان را در جلوی‏‎ ‎‏دیدگانمان به اسارت و غارت برند هرگز امان نامۀ کفر و شرک را امضا نمی کنیم.‏‎" (پیام قطعنامه)

↵کاری از دوست عزیزم آقا رضای رستمی

۲۷ تیر ماه ۶۷ غروب غم انگیز جنگ بود و البته شبی دل انگیز برای آنهایی که به اعتقادشان رزمنده ها از جنگ خسته اند. برای اینان صبح فردا طلوع دل انگیز صلح بود و تمام شدن خرابی ها و ویرانی ها! هم آنانی که از سال سوم جنگ پایشان را در یک کفش کرده بودند که الا و بلا باید جنگ تمام شود! مردم از جنگ #خسته شده اند!
و اما آن غروب غم انگیز که شاید برای همیشه خستگی جنگ را در تن رزمندگانی که #هستی_به_دست می جنگیدند و مبارزه می‌کردند باقی گذاشت. همان ها که درک کرده بودند جنگ ما جنگ عقیده است و لذا می بایست تا نابودی کامل کفر و استکبار راست قامتانه مبارزه کرد.

#جام_زهر را به امام نوشاندند و حالا زمان آن بود که این زهر مهلک حرف ها و داغ هایی که چندین سال در سینه ماند بود را برملا کند:
"خدا می‌داند که اگر نبود انگیزه‌ای که همه ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین #قربانی شود، هرگز راضی به این عمل نمی‌بودم و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود؛ قبول این مسئله برای من، از #زهر کشنده‌‏تر است؛ ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او، این جرعه را نوشیدم. در شرایط کنونی، آن چه موجب این امر شد، تکلیف الهی ‏ام بود. شما می‏دانید که من با شما پیمان بسته بودم که تا #آخرین_قطره_خون و #آخرین_نفس بجنگم؛ اما تصمیم امروز، فقط برای تشخیص مصلحت بود و تنها به امید رحمت و رضای او، از هر آن‌چه گفتم، گذشته و اگر آبرویی داشتم، با خدا معامله کرده ‏ام..."

گوش عده ای #خط_مقدم_دیده برای شنیدن این جملات که "ما در جنگ انقابمان را به جهان صادر کردیم؛ ما در جنگ یاد گرفتیم که روی پای خودمان بایستیم؛ ما در جنگ ابهت دو ابر قدرت را شکستیم" کر شد و همان جا بود که گفتند پوتین هایتان را خارج از شهر درآورید و وارد شهر شوید. جنگ تمام شده و روزگار، روزگار #توسعه_اقتصادی و #ژاپن_اسلامیست!

#از_خط_مقدم_برگردانده_شده ها اما حال و روزشان این نبود. عذری هم نداشتند. آنها از ده و روستا و شهرهای کوچک و بزرگ آمده بودند برای نابودی #تمام_کفر نه فقط صدام! از خط مقدم برگردانده شده ها اما گوششان شنوا شد و دل هایشان مثل همیشه صفای شب عملیات گرفت و عزم شان جزم شد برای اجرای یک #عملیات_بزرگ. همان عملیاتی که امام به تنهایی رمز شناسایی اش را گفته بود ..." تا شرک و کفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم؛ ان شاء الله ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با #انتقام_از_آمریکا و #آل_سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد".
و آنگاه آمادگی برای این رویارویی عظیم را چنین توصیف کرد "آنها که تصور می‌کنند مبارزه در راه استقلال و آزادی مستضعفین و محرومان جهان با #سرمایه_داری و #رفاه_طلبی منافات ندارد با #الفبای_مبارزه بیگانه‌اند."

امروز که 30سال از آن واقعه گذشت حزب الله همچنان #هستی_به_دست در خط مقدم ها مبارزه می کند، همچنان جوانان باخلاص با رفاه طلبی ها مقابله میکنند و مزد تلاششان را هم با عنوان #شهید_مدافع_حرم گرفته اند. اگر آن روز به دلاورانی که برای آزادسازی خرمشهر می‌جنگیدند خشونت طلب میگفتند ، امروز هم به بسیجیانی که به فرمان امامشان آماده ی #خرمشهرهای_پیش رو می‌شوند لقب افراطی و تندرو می دهند.

خدای خمینی شاهد است که بسیج ایستاد و مبارزه کرد و خواهد ایستاد و مبارزه خواهد کرد.
بسیج امروز مجاهدت #جنگی_که_بود را با صبر و بصیرت به جنگی که هست منتقل کرد، #جوانِ_مومنِ_انقلابی تربیت کرد، مقتدرِ مظلوم تربیت کرد و در یک کلام #شهید تربیت کرد.
در #جنگی_که_هست، هدف انجام تکلیف است و بسیج این را باور دارد که در این #پیچ_تاریخی پیروزی از ان کسانی‌است که با #صبر_و_تقوا در میدان خواهند ماند و تا نابودی کامل کفر مبارزه خواهند کرد.

" اَلَّذینَ قالَ لَهُمُ النّاسُ اِنَّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادَهُم ایمنًا وقالوا حَسبُنَا اللهُ ونِعمَ الوَكیل"

↵کاری از دوست عزیزم آقا احسان حسنی

شاید تا به حال شما هم این نام را شنیده باشید، جشنواره مردمی عمار. جشنواره ای که امروزه بیش از پیش میان مردم در سراسر کشور مطرح شده است. این جشنواره که توانسته این مقدار مخاطب از میان سلایق مختلف مردم و در شهرهای مختلف کشور و حتی در روستاها را جذب کند ، از ویژگی های به برجسته ای برخوردار است می‌خواهیم اندکی این ویژگی ها را شرح بدهیم، اگر بخواهیم به تعدادی از این ویژگی ها اشاره کنیم، می‌توان مردمی بودن آن را نام برد. مردمی بودن به این معناست که طیف مخاطبان زیادی را به خودش جذب کرده است و ویژگی دیگر اینکه این مخاطبان، مخاطبان دائمی این جشنواره اند. دلیل این وفاداری، این است که این جشنواره، علاوه بر اینکه حرف مردم را به زبان رسانه و تصویر و فیلم و مستند بیان می‌کند، اصلاً از خود مردم در بدنه اجرایی و حتی بدنه فنی و تمام ساختارش استفاده کرده است، یعنی اینکه هر کسی که علاقه و دغدغه ای در هر حوزه ای از جریان انقلاب داشته باشد، می‌تواند با شرکت در کلاس های آموزشی می‌تواند خودش یک مستند یا یک اثر رسانه ای خلق کند. همچنین شبکه اکران این جشنواره طوری طراحی شده که هر فردی در هر جای کشور، با خرید سی‌دی آثار جشنواره که با قیمت بسیار پایینی عرضه می‌شود، در هر جایی این آثار را اکران کند. اما اگر بخواهیم درباره محتوا و جهت گیری آثار جشنواره صحبت کنیم باید بگوییم که جنبه ی محتوایی، اصلاً یکی از دلایل به وجود آمدن این جشنواره است و رویکرد جشنواره در سال های بعد از ایجاد، با دغدغه ی انقلابی گری در حوزه رسانه و سینما بوده است و همچنین زدنِ حرف مردم به وسیله هنر است. اساساً هدف ایجاد یک چنین تشکیلاتی به این دلیل بوده است که تشکیلات قبلی یعنی جشنواره فجر نتوانسته است آن طور که بایسته و شایسته است حرف های انقلاب و مردمی که صاحب این انقلاب هستند را بیان کند، همان مردم مستضعفی که از انحطاط سینمای ایران خسته شده اند و بارها با عدم حمایت خود، به مسئولان سینمایی و تولید کنندگان فیلم ها ثابت کرده اند که در مسیرشان غلط است. این رفتار حتی در استقبال مردم از جشنواره فیلم فجر که فقط اسمش به انقلاب ربط دارد و زمانش که در دهه فجر است، اما آنقدر لیبرال شده است که حتی اندکی اعتقاد به انقلاب در آن وجود ندارد، چه در آثار و فیلم ها و فیلمنامه ها و چه در بازیگران و حتی نحوه برگزاری جشنواره فجر که آن قدر اشرافی و غربی شده است فکر راه رفتن و عکس انداختن در فرش قرمز و جنون رقابت برای پوشش نامناسب و تولید فیلم های ساختارشکن و غیر اخلاقی برای دریافت جوایز بین المللی که خیانت به مردم در آن موج می‌زند ودیگر جایی را برای تامل و فکر برای مردم محروم نگذاشته است، آری فقط جشنواره عمار است که دغدغه کارگران مظلوم معدن و یا رانندگان ستم دیده کامیون و یا مردم محروم و فراموش شده ی حاشیه شهرها و دغدغه فساد و حقوق های نجومی و دفاع از ارزش های انقلاب و اسلام را دارد . این یعنی حرف مردم را با تمام وجود و جسارت بیان کردن؛ از دستاوردهای بزرگ جشنواره عمار ساختارشکنی در حوزه رسانه که پرداختن به موضوعات مورد غفلت و زدن حرف مردم بوده است و همچنین این فرصت را به هر فرد خلاق و دغدغه مندی داده است که بتواند با هر تحصیلات، سطح زندگی و درآمدی، بدون استفاده از رابطه، اثرش را برای همه ی مردم به نمایش بگذارد و استعادیابی و شکوفا شدن استعدادهای گوناگون در بستر این حرکت انجام شود، مخصوصاً در حوزه مستندسازی که همیشه در جشنواره فجر مورد بی توجهی و غفلت واقع می‌شده است؛ حالا تکیه بر مردم و اعتماد به آنها جواب داده است و این کار که ابتدا با دغدغه ی حراست از انقلاب، عمارگونه در مقابل مشتی فتنه گر که قصد قبضه کردن جریان سینما و رسانه کشور را داشتند ایستاد و ایستاده است، آتش به اختیار، به ثمر نشسته است و این نسل سوم انقلاب است که در بهار این حرکت، می‌درخشد و زمستان تمام شده است و روسیاهی اش برای ذغال مانده....